ΟΙΚΟΙ ΑΝΟΧΗΣ: Να φύγουν από εδώ, δεν αντέχουμε άλλο!

Κραυγή απόγνωσης από χιλιάδες πολίτες στο Μεταξουργείο και τον
Κεραμεικό, καθώς οι δεκάδες οίκοι ...

ανοχής που έχουν «ξεφυτρώσει»
ανεξέλεγκτα τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει τις περιοχές σε γκέτο
και άντρα εγκληματικότητας.



Οι δρόμοι, κυρίως το βράδυ, είναι
απροσπέλαστοι από τους Αθηναίους, αλλά κυρίως από τους πολίτες που
πεισματικά αρνούνται να φύγουν και συνεχίζουν να μένουν σε κάποιες από
τις πιο ιστορικές γειτονιές της πρωτεύουσας.



«Να φύγουν από εδώ,
δεν αντέχουμε άλλο!» λένε με αγανάκτηση οι κάτοικοι. Κλοπές χρημάτων
υπό την απειλή σύριγγας που πριν έχει χρησιμοποιήσει χρήστης ναρκωτικών
ουσιών, αγοραπωλησίες απαγορευμένων ειδών, αγοραίος έρωτας, συμπλοκές
και σε κοινή θέα όλο το 24ωρο χρήστες με ενέσεις στα χέρια πεσμένοι στα
πεζοδρόμια. Η εικόνα άκρως απογοητευτική και τρομακτική για τους
κατοίκους του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου, που σύμφωνα με τα
στοιχεία «φιλοξενεί» παράνομα το 25% τον οίκων ανοχής και studios που
λειτουργούν στο λεκανοπέδιο της Αττικής.



Χαρακτηριστικό είναι
πως 57 οίκοι είναι συγκεντρωμένοι γύρω από τις οδούς Ιάσονος και
Κολωνού, ενώ 13 studios δέχονται την πελατεία τους κυρίως στην Ιερά Οδό
και στην Κωνσταντινουπόλεως.



«Αντί να έχουν μειωθεί οι
λαθρομετανάστες μετά τις επιχειρήσεις "σκούπα" της αστυνομίας, αντίθετα
έχουν αυξηθεί. Το θέμα όμως που μας απασχολεί τα τελευταία χρόνια είναι
οι οίκοι ανοχής που λειτουργούν παράνομα» λέει ο κ. Νίκος Μπουζάνης,
πρόεδρος του συλλόγου «Δημόσιο Σήμα» και συνεχίζει:



«Είμαστε
αντίθετοι στη νομιμοποίηση της πορνείας και των εκδιδόμενων ατόμων διότι
πιστεύουμε ότι είναι ωμή βία και εκμετάλλευση αυτών των προσώπων που
συμμετέχουν. Αν όμως η πολιτεία επιμένει στην νομιμοποίηση του
επαγγέλματος, τότε να εφαρμοστεί επιτέλους ο ανεφάρμοστος μέχρι σήμμερα
ισχύων νόμος 2734/89, για να απομακρυνθούν όλα τα πορνεία έξω από την
πόλη και να τιμωρηθούν πραγματικά και αναδρομικά όλοι οι αρμόδιοι που
δεν τον εφαρμόζουν».



Σύμφωνα με το κ. Μπουζάνη, μία τροποποίηση
που θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα και να ανακουφίσει την περιοχή θα
ήταν να λειτουργήσουν οι οίκοι ανοχής σε ξενοδοχεία, έτσι ώστε να
συστεγάζονται, υπό την αυστηρή επίβλεψη του δήμου και των υγειονομικών
άρχων.



Χαρακτηριστική περίπτωση της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των
οίκων ανοχής είναι εκείνη στην οδό Αχιλλέως, που λειτουργεί σε απόσταση
αναπνοής από την κεντρική είσοδο του κτιρίου που στεγάζει το 1ο
Επαγγελματικό Λύκειο Αθηνών, την Επαγγελματική Σχολή Αθηνών και το 4ο
Σχολικό Εργαστηριακό Κέντρο Αθηνών.



«Φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου»

Επί
της οδού Μυλλέργου συναντήσαμε την κ. Παρθένα Τουλέκη, κάτοικο της
περιοχής και θύμα ληστειών από τοξικομανείς, η οποία μας είπε: «Πέντε
φορές με έχουν ληστέψει! Με απειλούσαν κρατώντας μια χρησιμοποιημένη
σύριγγα μέρα μεσημέρι. 'Δώσε τα χρήματα, διαφορετικά θα πεθάνεις', μου
έλεγαν…Φοβάμαι να κυκλοφορήσω μόνη μου. Τις περισσότερες φορές ζητάω από
κάποιον γείτονα να πάμε συνοδεία από το σπίτι μέχρι το μικρό σούπερ
μάρκετ της γειτονιάς. Οταν πρόκειται για λογαριασμούς κάποιων ΔΕΚΟ, για
παράδειγμα, τους δίνω σε άλλους να μου τους πληρώσουν».



Στην
οδό Αχιλλέως βρήκαμε τον κ. Νίκο Σαρρή, έναν μόνιμο κάτοικο της
περιοχής, ο οποίος μας είπε για το συγκεκριμένο θέμα: «Οπου και να
γυρίσεις να κοιτάξεις βλέπεις οίκους ανοχής. Δεν έχουμε πρόβλημα με τις
γυναίκες που δουλεύουν σε αυτούς, αλλά με όσα συμβαίνουν έξω από
αυτούς. Ληστείες, εμπόριο ναρκωτικών, ακαθαρσίες, με αποτέλεσμα όλη η
περιοχή να είναι από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας».